يکي از بزرگترين موانعي که اين روزها داوطلبان پشت کنکوري با آن روبرو هستند، حس قرباني بودن است؛ اينکه عده‌اي تصور مي‌کنند مدرسه، معلم‌ها، والدين يا سازمان سنجش آموزش کشور، در عدم موفقيت آنها نقش اصلي را داشته‌اند، و اينکه آنها رتبـۀ مورد نظرشان را نياورده‌اند، نتيجۀ ظلم ديگران به آنهاست!

اين دسته از جوانان، ساعت‌ها و روزها مي‌نشينند و غصه مي‌خورند و در هر فرصت، به آشنا و غريبه يادآوري مي‌کنند که مظلوم واقع شده‌اند و به قول معروف «نسل سوخته» هستند؛ اما آيا نقش «قرباني» را بازي کردن، از آنها مشکلي را حل خواهد کرد؟! آيا نتيجۀ اين بازي خطرناک، عدم مسؤوليت‌پذيري و کم کاري و افتادن در دور باطل شکست و ناکارآمدي نخواهد بود؟!

در اين مقاله مي‌خواهيم در ابتدا ويژگي‌هاي يک قرباني را بيان کنيم و در آخر، راهکار بيرون آمدن از اين بازي خطرناک را به شما ارايه دهيم.